Search
Search

Een fijne en vrije jeugd in Breklenkamp

Deze week zijn de scholen weer begonnen. Ondanks de warmte is op basisschool De Leemstee in Zuid-Berghuizen iedereen enthousiast gestart. Zo ook Mijke Pleijhuis-Hamers, sinds tweeëneenhalf jaar directeur.
Mijke op het schoolplein van De Leemstee. ‘Onze populatie leerlingen is een afspiegeling van de maatschappij. Daar wordt soms wat neerbuigend over gedaan, maar is juist een voordeel.’

Mijke Pleijhuis-Hamers groeide op in jeugdherberg en had baantje bij Tijs

Directeur Leemstee blij met samenwerking in de wijk

Tussen kantoorwerkzaamheden door staat ze met haar pleinwachthesje geduldig een meisje uit groep 2 te woord. Er blijkt een serieuze klacht over een afgepakte hoepel. ‘Mijn werkzaamheden zijn heel divers, geen dag is hier hetzelfde,’ lacht Mijke.
 
Mijke is opgegroeid in en om Het Huis te Breckelenkamp, alwaar haar ouders de jeugdherberg in de prachtig gelegen 17de-eeuwse havezate beheerden. Ze blikt terug op een fijne, vrije jeugd in een warm nest, met een broer, zus en ‘verre’ familie aan de andere kant van het land. ‘Gezellige logeerpartijen in IJmuiden maakten mijn wereld groter dan Breklenkamp alleen. Naast de beschermde omgeving van het Twentse achterland kwam ik daar in aanraking met andere mensen en invloeden.’ Met haar rustige grondhouding en organisatietalent weet Mijke van aanpakken en doorzetten. Met werkende ouders is ze dat van huis uit zo gewend. ‘Iedereen werd positief gestimuleerd en was altijd met van alles bezig.’ Zelf had ze jaren lang met veel plezier een bijbaantje bij discotheek Tijs in Lattrop.
 
In de periode dat de jeugdherberg moest sluiten was haar vader Coen Hamers wethouder voor de PvdA en keerde moeder Ans terug naar het onderwijs. ‘Ook mijn vader heeft op latere leeftijd nog toegepaste onderwijskunde gestudeerd. Blijkbaar heb ik mijn voorliefde voor dit werkveld dus niet van een vreemde. Ik heb stage gelopen op Het Heetveld, de school voor praktijkonderwijs in Almelo, waar mijn moeder werkte. Daarna heb ik gewerkt op de asielzoekerschool  in Noord-Deurningen en in zo’n beetje alle leerjaren van De Zevenster in Denekamp. Tijdens mijn opleiding Middenmanagement kwam de vacature voor adjunct-directeur voorbij en ben ik door de toenmalige directeur George in het Veld aangenomen. Van hem mocht ik twee dagen per week meekijken en heb ik het vak geleerd. De derde werkdag stond ik in combigroep 7/8 voor de klas.’
Mijke vertelt dat ze in een warm bad terecht kwam. Zoals ze nu vaak van stagiaires en LIO-studenten terug krijgt, staat het team van de Leemstee bekend om haar openheid en ontspannen omgang met elkaar. ‘Zo heb ik dat zelf ook ervaren. Ik voelde me meteen welkom. In verhouding tot De Zevenster is er op De Leemstee meer diversiteit. Onze populatie leerlingen is een afspiegeling van de maatschappij. Daar wordt soms wat neerbuigend over gedaan, maar is juist een voordeel. Ook zijn de kinderen over het algemeen net iets assertiever. Het lukt ze op een positieve manier beter om voor zichzelf op te komen.’
 
Toen George twee jaar later vertrok bleek het invullen van zijn vacature langer te duren dan gehoopt en werd Mijke ter overbrugging waarnemend directeur. ‘Een sprong in het diepe, maar met het vertrouwen van ons team en Jeroen Bolster naast me durfde ik de uitdaging aan.’ Na een jaar proeftijd is ze als directeur aangebleven en dat bevalt haar voorlopig goed. ‘Ik doe mijn best de openheid en laagdrempeligheid op school verder te vergroten. Zo is de meeste raambekleding in het gebouw verdwenen en zitten Jeroen en ik samen in één kamer, zodat we gemakkelijk kunnen overleggen.’
 
De lage drempels zijn merkbaar, mensen lopen gemakkelijk binnen. Met de ouders-verzorgers van alle aangemelde leerlingen wordt sinds kort een intakegesprek gevoerd. ‘Dat betekent weliswaar een extra tijdsinvestering, maar het is de moeite waard. Ouders krijgen een rondleiding en praktische informatie over de gang van zaken op school, maar ook de kans om iets meer over hun kind te vertellen. Zo ontstaat er een basis voor een prettige samenwerkingsrelatie. Ook positief is Mijke over de plezierige samenwerking met alle Breedwijspartners. ‘Met de buurtbewoners en organisaties zoals Kansrijk en IVN kunnen we eveneens goed afstemmen. Er is veel samenhang. Daar mogen we in Zuid-Berghuizen best trots op zijn.’
 
Onlangs is het gezin Pleijhuis verhuisd en deze week heeft Mijke met succes haar studie Master Educational Leadership afgerond, een vrij pittige opleiding om schoolleiders verder te professionaliseren. Desondanks zit ze er fris en energiek bij. Concrete ambities heeft Mijke voorlopig nog niet. ‘Binnen De Leemstee zijn er voorlopig nog genoeg uitdagingen waar we met ons vrij nieuwe team aan kunnen blijven werken. Zo is het zaak om op school PBS zelfstandig te onderhouden, krijgt met de digitale Gynzy-methode rekenen meer aandacht en willen we onderzoeken hoe we kinderen aan de bovenkant meer op maat kunnen begeleiden. We geven in elk leerjaar standaard op drie niveaus les, maar in de praktijk zien we dat er soms wel zes niveaus nodig zijn. Het is ons streven om alle leerlingen evenveel aandacht te geven. Dat is niet altijd eenvoudig, maar met de gedreven leerkrachten en een goed uitgerust zorgteam lukt dat vaak naar tevredenheid. Zo hebben we op school ib-ers, een meer- en hoogbegaafdheidsspecialist, een digicoach, een gedragsspecialist, reken-, lees- en taalcoördinatoren en vakleerkrachten voor muziek en gym. Helaas is het aantal mannen in ons team dun gezaaid. Dat is een landelijk beeld, mede veroorzaakt door het onderwijsimago. In verhouding tot de verdiensten en doorgroeimogelijkheden hebben we veel taken en verantwoordelijkheden. Dat geeft werkdruk. Gelukkig hebben we de formatie rond en nog geen problemen met de bezetting, zoals de afgelopen tijd veel in het nieuws is. Wel is het soms lastig schuiven om bij ziekte alle klassen te kunnen bedienen.’
Het lukt Mijke doorgaans goed om haar fulltime baan te combineren met haar privéleven. Haar man is als internationaal vrachtwagenchauffeur een dag minder gaan werken. Hun drie kinderen Sanne, Babet en Ruben blijken zich, met achtervang, goed zelfstandig te redden. ‘Ik heb wel altijd mijn telefoon aan staan, zodat ze me op elk moment kunnen bellen. De kinderen gaan voor alles. Dat geldt voor mijn werk, maar zeker ook bij ons thuis. Ik probeer ze mee te geven te doen wat ze zèlf willen en kunnen, te denken in mogelijkheden en moeite te doen er het beste van te maken.’

Tekst en foto’s: Charon Olde Riekerink