Hij vertelt honderduit. Een spraakwaterval. Dat hij werd geboren aan de Dahliastraat en dat in dat huis nu een Koop woont. ‘Toch een echte naam uit Berghuizen?’ Over zijn werk als voorlichter bij de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) en als hoofd pers en voorlichting op de toenmalige Technische Hogeschool (TH) in Enschede. En, zij het wat minder, over de tijd dat hij werkte als informant voor de Binnenlandse Veiligheids Dienst (BVD). ‘Daar mag ik niet teveel over zeggen. Snap je wel hé?’
Sinds hij na omzwervingen in Portugal, Amerika en Duitsland met zijn vrouw terug is in Oldenzaal is hij zowel zaterdag als zondag weer regelmatig te vinden langs de lijn bij FC Berghuizen. ‘Jongen’, zegt hij, ‘ik zag daar laatst een meisje een bal hoog houden. Nummer negen. Geweldig. In de gaten houden hoor.’
Maar zijn aandacht gaat met name uit naar het eerste. Hoewel: ‘Hun speelwijze spreekt me niet aan. Dat deden wij met echte vleugelspitsen wel anders.’ Maar toch: hij heeft zijn cluppie na zoveel jaar weer gevonden.
En dat hij er weer komt is ook de reden dat er maandagavond – 28 mei om 19.30 uur in de kantine – een reünie is met spelers uit de twee periodes dat Jan Peters oefenmeester was bij Berghuizen: van 1961-1965 en tijdens het seizoen 1969-1970. Er zijn twee roemruchte elftallen voor uitgekozen. Zoals de ploeg die in 1964 kampioen werd en onder zijn leiding promoveerde – voor het eerst in de geschiedenis van de club – naar de KNVB. En dan de selectie uit het seizoen 1969-1970. Het elftal stond op het punt kampioen te worden in de 4e klasse, maar dolf uiteindelijk het onderspit in een wedstrijd tegen NEO. Ook nu was Jan Peters de trainer.
Het elftal met trainer Jan Peters dat in 1964 promoveerde naar de KNVB. Staand v.l.n.r. Johan Agterbos, Jan Schoorlemmer, Jan Nordkamp, Bennie Fischer, Hennie Peters, Albert Huttenhuis, Frans Rudolf, Ben Stuvenfolt, Johan Lempsink. Gehurkt v.l.n.r. Ton Lempsink, Arnold Willemsen, Bennie Olde Weghuis, Richard ter Hofstede, Henk Teunissen, trainer Jan Peters en doelman Hans Koop.
Filosoferend over voetbal langs de lijn en soms vol heimwee terugblikkend op de goeie ouwe tijd ontstond het idee de strijdmakkers van toen weer bij elkaar te halen. Een gezellige avond, waarbij de in zijn verhalen niet te stuiten Jan Peters gaat vertellen over vroeger. Het modderveld op de legendarische Bult, bestuurslid en klusjesman Bernhard Morsink – ‘wat een geweldige man was dat’ – over trainen bij de slechtst denkbare verlichting, wassen met koud water en heroïsche wedstrijden van de boys uit Berghuizen tegen die uit De Lutte, Rossum, Weerselo en Langeveen. ‘We hadden maar één bal om te trainen. Daarom moest ik veel andere oefeningen doen; loop- en gymnastiekoefeningen. Tegen mijn zin, ik wilde meer ballen. Uiteindelijk had ik er drie. En één wedstrijdbal. ‘Jong, dös t’r veurzichtig met’, drukte Bernhard Morsink me op het hart. Pas was ik bij Berghuizen op een trainingsavond. Op de velden telde ik 43 ballen. Wat een weelde.’
Kartonnen kaartjes
En zo vertelt hij verder, schuin gezeten op het puntje van zijn stoel. ‘Maandagavond wil ik de mensen vertellen onder welke omstandigheden we toen moesten trainen en spelen.’ Hij heeft kartonnen kaartjes gemaakt met handgeschreven teksten. Zoals televisiepresentatoren ze wel in de hand houden. ‘Ik wil niks vergett’n, dat snaps doe toch wa?’
Hij wil nog wat kwijt over Berghuizen, het stadsdeel dat hij natuurlijk nog kent uit de tijd dat dit deel van Oldenzaal nauwelijks ontgonnen was. Hij heeft het opgeschreven op een stapel uit een schrijfblok gescheurde A4’tjes. ‘Wat een wijk is dat geworden zeg. Zonder twijfel het meest actieve stadsdeel. Die Stakenbeek, prachtig ingepast nu met de aangepaste naastgelegen straten. Een nieuw woongebied naast het spoor. Geweldig. En het park met de ontmoetingsboerderij. Je hebt alles in de wijk. Ontspanning, sport, voetbal, tennis, klootschieten, aandacht voor ouderen en jeugd. Autochtonen en medelanders wonen er gemoedelijk bij elkaar. In Berghuizen bouwen ze aan positieve menselijkheid. Ze houden er rekening met elkaar en de gevoelens van een ander. Weet je wat het echte Berghuizen is? Dat is voor elkaar en met elkaar!’
En daarom wil hij nog één anekdote kwijt. Die met deze houding te maken heeft. ‘Ik reed in een Lelijk Eendje in de vroegere jaren. Twee bestuursleden van Berghuizen moesten naar een drukker in Groenlo, waar ze het clubblad wilden laten drukken. Maar ze hadden geen auto. ‘Jan, kas doe nig…?’ Natuurlijk! Zo togen wij met drie man in de Eend naar Groenlo. Maar ik kon niet harder dan 40 met de wind tegen. Er was iets met de auto. Maar we kwamen er. Terug hadden we de wind in de rug en ging het iets sneller. Thuis aan de Bijvanckstraat zag ik iets later ineens een man met een koffertje om de auto lopen. Dat was Hennie Velthuis van Berghuizen, tevens Hennie van de Wegenwacht. Gestuurd door de bestuursleden van Berghuizen. Hij fikste mijn auto, helemaal voor niks. En dat is nu Berghuizen. Snap je dat?’
Maandagavond 28 mei om 19.30 uur zijn niet alleen oud-spelers welkom. Jan Peters hoopt dat ook de huidige selectie van de partij is en iedereen die belangstelling heeft. Alle leden zijn welkom. Hij hoopt dat oude krantenknipsels en foto’s worden meegenomen.
Het eerste elftal dat in 1970 net geen kampioen werd na de nederlaag tegen NEO. Staand v.l.n.r. Hans Koop, Jos Engbers, Ben Stuvenfolt, Jos Olde Scholtenhuis, Jos Platvoet, Clemens Nijmeijer, Fons Teunissen, Jan Rudolf, Jan Peters, John Siemerink. Gehurkt v.l.n.r. Joop Platvoet, Richard ter Hofstede, Joop Kip, Jan Velthuis, Gerard Weiering, Gerard Klein Rouweler, John Lage Venterink, Ronald Huidekoper.
