In de gezellige centrale ruimte, stijlvol ingericht met een arcadekast, bijzondere lampen en andere eigengemaakte producten, staat doorlopend de koffie klaar. Er hangt een ontspannen sfeer. Deelnemers druppelen binnen. Sommigen geven me een hand, anderen nemen zwijgend plaats op hun werkplek. Ik ben te gast bij Stichting AssortiMens, een kleine en ondernemende zorgorganisatie aan de rand van onze wijk.
AssortiMens biedt hulp en begeleiding aan volwassenen die een diagnose in het autismespectrum hebben én chronische problemen in het dagelijkse leven ervaren. De stichting is in 2013 opgericht door Michel ten Buuren, Edwin Dertien en Erwin Bos. In de afgelopen jaren is er een multidisciplinair team van tien mensen ontstaan. Samen bedienen zij momenteel zo´n vijftig deelnemers met autisme. Centraal staan eigen interesses, kennis en kwaliteiten op het gebied van techniek. Deelnemers worden op hun eigen tempo ondersteund zich te herstellen en te ontwikkelen. ´Dat begint vaak met het opnieuw aanleren van een dagritme´, vertelt Edwin. ´Daarnaast proberen we mensen in beweging te brengen door technologische uitdagingen en werkzaamheden. Het creatieve ontwikkelproces is leidend. Zonder productiedruk worden de eigen wensen van deelnemers gestimuleerd. Dat is maatwerk en mag tijd kosten´.
AssortiMens is dit voorjaar honderd meter verderop verhuisd naar een ruim en goed uitgerust bedrijfspand van voorheen Plasticon aan de Parallelstraat. ´De locatie aan de rand van de binnenstad, bij het NS station en grenzend aan Zuid-Berghuizen is voor ons uitstekend´ aldus Michel. ´Voor deelnemers die met het openbaar vervoer reizen is het maar een klein stukje lopen naar de dagbesteding. We waren blij met de kans om ons opnieuw te vestigen in een deel van de wijk dat zo in ontwikkeling is. We willen graag ‘goede buren’ zijn en denken na over mogelijkheden om mensen ‘van buiten’ kennis te laten maken met activiteiten die hier worden ontplooid´.
Uniek in Nederland
´Mijn hoofd is anders bedraad.’ aldus Jan (49 jaar). ‘Het is gemaakt voor logica en analyse, niet voor complexe sociale systemen’. Jan maakt graag van de mogelijkheid gebruik om wat meer te vertellen over het nut van een specifieke organisatie als AssortiMens, die volgens hem uniek in Nederland is. ‘De basisschool en het VWO heb ik zonder grote problemen doorlopen. Ik was een onopvallende jongen, zonder leerproblemen met een grote voorliefde voor de exacte vakken. Eenmaal op de UT viel voor mij alle structuur van het schoolse systeem weg en kon ik niet omgaan met de vrijheid die ik kreeg. Begrijpen doe ik veel, maar het leren lukt niet meer. Na twee jaar heb ik een nieuwe start gemaakt op de HTS, maar het heeft nog anderhalf jaar geduurd voor ik met mijn diploma op zak aan een passende baan kwam. Doordat ik meer in mijn mars had, dan ik in de praktijk kon laten zien was mijn intrinsieke motivatie laag. Complexe projecten heb ik foutloos afgerond, maar rond mijn dertigste stapelden de communicatieve achterstanden zich op. Ik paste niet meer in het team en werd ontslagen. Een donkere periode volgde. Ik was depressief en leefde als een kluizenaar. Ik wilde graag aan het werk, maar wist dat het niet kon. De diagnose Asperger werd gesteld. Met psychologische hulp en thuisbegeleiding ben ik langzaam weer opgekrabbeld. Via de Creatieve Fabriek, waar ik Michel ontmoette, heb ik met tussenpozen vrijwilligerswerk gedaan. Na de oprichting van AssortiMens ben ik meegegaan. Hier kun je je unieke zelf zijn. Door in een rustige situatie observerend te mogen leren, maak ik met vallen en opstaan groei door. Ik voel me weer nuttig en kan nu als ervaringsdeskundige mezelf en andere deelnemers tot steun zijn.’
