Een tijd om nooit te vergeten, een unieke mix van prestaties, sfeer en gezelligheid, een lange reeks van allemaal even mooie en onvergetelijke kampioenschappen, sportreizen naar Scandinavië en de eerste internationals. Zie daar de geschiedenis van de eerste tien jaar meisjes- en damesvoetbal bij FC Berghuizen, op de rij gezet door uw wijkkrant.
De beginperiode van het meiden- en vrouwenvoetbal bij FC Berghuizen
Tien jaren vol bravoure en titels
In 1982 schrijft Heidy ter Pelle een briefje aan het jeugdbestuur van FC Berghuizen. Dit meisje uit de wijk vraagt zich af waarom bij FC Berghuizen alleen jongens voetballen en geen meisjes. Het jeugdbestuur vond dat een hele goede vraag. Voorzitter Wim OIde Kalter van de jeugdafdeling en jeugdsecretaris Felix Nijland gingen kijken bij Juliana ’32 in Hengelo. Deze club kende al een aantal jaren meisjesvoetbal. De twee clubbestuurders zijn aangenaam verrast door de techniek en de inzet van de voetballende meiden.
In het jeugdbestuur wordt besloten dat FC Berghuizen nog hetzelfde jaar met meidenvoetbal zal beginnen. Het briefje van Heidy wordt goed opgeborgen in het archief. Het zorgde ervoor dat FC Berghuizen een gemengde club werd. Van 1947 tot 1983 speelden er natuurlijk alleen jongens en mannen.
FC Berghuizen kiest er heel bewust voor te beginnen met meisjesvoetbal. Pas drie jaar later, in 1986, wordt er een vrouwenelftal in de competitie gebracht. De vereniging wil graag dat de meisjes de tijd krijgen door te groeien naar het voetbal voor oudere meiden. Vanaf het begin weet de club wat men wil: de meisjes echt laten meetellen, goed weten dat meiden ook prima kunnen voetballen en een goede organisatie opzetten. Iedereen moet weten dat FC Berghuizen DE club wordt voor het meisjes- en vrouwenvoetbal.
Piramidevorm
Er zijn twee uitgangspunten: de piramidevorm, een brede basis van veel voetballende meiden en helemaal bovenaan de top van de piramide een goed presterend, representatief vrouwenteam. Er moeten goede trainers en leiders zijn, de ballen en andere materialen moeten in orde zijn en naast spelplezier is een goede sportdiscipline belangrijk. Zo kan het tweede uitgangspunt worden bereikt: OPA.
OPA? Ja: OPA! Organisatie, Prestatie, Acceptatie. Als de organisatie in de club goed is, kan er worden gepresteerd. En als beiden goed zijn, volgt er vanzelf acceptatie van het meiden- en vrouwenvoetbal. Direct in het begin ging dat nog niet zo vloeiend. Nogal wat leden van de club vonden het maar niks dat meiden gingen voetballen. Maar zij kregen ongelijk. Door hard werken, door de juiste mensen op de juiste plek te zetten binnen een hecht team van trainers en begeleiders en met steun van jeugd- en hoofdbestuur veroverden de meiden al gauw een vaste plek binnen de vereniging.
Swinging Sisters
Er werd flink getraind, er waren veel wedstrijden, maar ook veel ontspanningsactiviteiten en trainingsweken met bekende gasttrainers. En we maakten in die eerste tien jaar veel reclame: we bedachten de campagne The Swinging Sisters of Footbal. Een fotograaf maakte prachtige sportfoto’s van alle zusjes die bij FC Berghuizen voetbalden. Die foto’s kwamen in de krant en we gingen met een touringcar door de wijken van Oldenzaal om op grasveldjes te trainen. Meiden uit de wijk mochten meedoen. Daardoor kwamen er veel nieuwe leden en de meidenafdeling maakte een stormachtige groei door.
Een andere reclamecampagne was De Leeuwinnen vallen aan. Opnieuw kwamen de voetballende meiden van FC Berghuizen paginagroot in de media.
Swinging sisters Koekenberg.
De zusjes Muller.. en zo waren er nog meer swinging sisters bij FC Berghuizen.
Traffic Art Studio stak een van de eerste damesteams in nieuwe trainingspakken.
Opnieuw naar Noorwegen
En of het niet op kon werd bekend dat de voetbalvrouwen van FC Berghuizen in juli 1988 voor de tweede keer naar Noorwegen zouden gaan. Nu naar de omgeving Stavanger. Oldenzaler Joop Bouwman en Felix Nijland regelden samen de trip. Joop was een jaar eerder met zijn Noorse vrouw en de kinderen geëmigreerd naar Noorwegen. FC Berghuizen verbleef in een grote turnhal in Klepp en speelde op Noorse bodem vier wedstrijden. De speelsters voeren in de Lysefjord, beklommen de steile fjordenwand Prekestolen en verloren met 8-1 van de Noorse kampioen Kleppe IF. Maar dat gaf niks. Het team had wel kennis gemaakt met een van de sterkste vrouwenteams in de wereld met vijf internationals in de selectie en wist wat er nog te doen was.
In de amateurvoetbalbijlage van de Twentsche Courant wordt op 1 september 1988 in een uitvoerig artikel gesteld dat de vrouwen van Berghuizen een stevig visitekaartje hadden afgegeven. Maar de club en vooral de meiden en vrouwen zelf met hun begeleiders willen meer: op naar de interregionale klasse, waar Twente sinds jaar en dag is vertegenwoordigd door UD Weerselo en Reutum.
Trilogie voltooid
In april 1989 voltooide dames 1 de trilogie. Voor het derde achtereenvolgende seizoen werd het team kampioen, nu in de hoofdklasse KNVB afdeling Twenthe. Het team is erg jong; de twee oudste speelsters zijn 20 jaar, de talentvolle Shelly Amweg is amper 14. Dagblad Tubantia wijdde in mei 1989 een groot artikel aan de ‘unieke score’ van de meidenteams van FC Berghuizen. Van de zeven teams in de competitie werden er zes kampioen en het tweede dameselftal wist weliswaar zonder de titel te veroveren toch te promoveren naar de eerste klasse KNVB afdeling Twenthe.
Promotie
Om voor promotiewedstrijden in aanmerking te komen moest Berghuizen eerst winnen van Vesos Hellendoorn, de kampioen van de zaterdagcompetitie. Die wedstrijd op het neutrale terrein van BZSV De Blauwwitters werd gewonnen met 5-0. Begin mei 1989 werd opnieuw op neutraal terrein in het Achterhoekse Didam de promotie bereikt. De voetbalvrouwen van Berghuizen speelden de eerste twee wedstrijden gelijk tegen Sempre Avanti (0-0) en Flevo Boys (0-0) en sloten de laatste twee winnend af: tegen Hulhuizen (2-0) en tegen Ratum (1-0). In drie seizoenen drong FC Berghuizen door tot de interregionale klasse van de KNVB district Oost. Sneller kon niet. Met een gemiddelde leeftijd van 18 jaar had Berghuizen in Didam veruit het jongste team.
Shelly Amweg, de eerste voetbalster van FC Berghuizen die doordrong tot de nationale selectie, kreeg op de Zomerfeesten de prijs voor aanstormend talent.
Nationale titel schoolvoetbal
In juni 1989 steelt het meisjesvoetbalteam van de Bernardusschool in Zuid-Berghuizen de show door Nederlands kampioen schoolvoetbal te worden op het KNVB sportcentrum aan de Woudenbergseweg in Zeist. Het team wordt geleid door Berghuizencoach Dick Smink en schooldirecteur Tonny Engelbertink. De speelsters acteren op één na allemaal bij FC Berghuizen. Hen wacht bij terugkeer in Oldenzaal een glorieuze intocht door de wijk. De nationale titel vormt eens en temeer het bewijs hoe sterk het meisjesvoetbal in Oldenzaal-zuid zich heeft ontwikkeld en welk een enthousiasme er vanaf bruist.
Met coach en legendarisch keeper Dick Schmink nationaal kampioen schoolvoetbal.
Naar Zweden
Eind juli 1989 vertrok dames 1 naar Zweden voor een voetbalvakantie. In de omgeving Höör nabij Malmö werden wedstrijden gespeeld tegen Askeröd en Borgeby FK. Daarnaast was een kanodag in het programma opgenomen en werd een wedstrijd bekeken in het stadion van Malmö FF.
Nationale titel 4:4
In augustus 1989 werden vier speelsters van FC Berghuizen Nederlands kampioen 4:4. Het team bestond uit Shelly Amweg, Marieke Kattier, Marie-José Olde Kalter en Sandra Kok en bleek ongenaakbaar. Bondscoach Thijs Libregts constateerde bij de prijsuitreiking dat de technische balvaardigheid van de Oldenzaalse voetbalsters hoog was.
Nationaal kampioen 4 4. V.l.n.r. Kok, Kattier, Amweg en Olde Kalter.
Bij FC Berghuizen dienden zich de eerste speelsters van buiten aan, zoals Chantal Hulsink, die van Quick ’20 kwam. Meer en meer speelsters van Berghuizen kwamen uit in Twentse selecties. De club werd uiteindelijk hofleverancier en Twentse selectieteams met veel speelsters van FC Berghuizen behaalden ook het Nederlands kampioenschap voor afdelingsteams.
Om de aandacht blijvend gericht te houden op de ontwikkeling van het meisjesvoetbal houdt FC Berghuizen in januari 1990 een meisjesvoetbalmanifestatie in de Oldenzaalse sporthal Vondersweijde. Bondscoach Jan Derks en de internationals Vera Pauw en Bep Timmer werken mee aan het bijna dagvullende programma.
Gerenommeerde Zweedse teams als A.I.K. Stockholm en Gagnef IF streken rond Pasen 1990 neer in Oldenzaal om oefenwedstrijden te spelen bij FC Berghuizen. Deze kwamen voort uit de contacten van groepsleider Felix Nijland in Scandinavië. Cindy Wilke en Shelly Amweg komen in juli 1990 uit voor Jong Oranje in Zweden.
Opnieuw nationale titel 4:4
Dezelfde maand wordt in Zeist opnieuw een team van FC Berghuizen Nederlands kampioen 4:4. Het bestaat uit Cindy Boswinkel, Nadine Sanders, Tanja Effing en Sylvia Wild en wordt gecoached door Peter Krikhaar en Pauline Jansen.
Opnieuw nationaal kampioen 4:4 met coaches Jansen en Krikhaar en speelsters (v.l.n.r.) Boswinkel, Sanders, Effing en Wild.
Degradatie
Na één seizoen in de interregionale klasse district Oost (1989-1990) bleek de ploeg ondanks een trainingskamp in Groesbeek nog te jong en te onervaren om het verblijf hierin vast te houden. FC Berghuizen degradeerde na een teleurstellend seizoen terug naar de hoofdklasse KNVB afdeling Twenthe. Maar het kwam vol gas terug.
Maart 1991 meldden de meisjes 15-17 jaar uit het Noorse Sörumsand zich voor een trainingsverblijf in Oldenzaal.
Dit seizoen werden zowel Meisjes A1 als Meisjes A2 kampioen in de leeftijdscategorie 15-18 jaar. Om maar eens aan te geven dat het met de doorstroming bij FC Berghuizen wel goed zat.
Weer kampioen en dus promotie
In dezelfde maand maart 1991 werd dames 1 na een met 9-0 gewonnen wedstrijd tegen Borne opnieuw kampioen in de hoofdklasse KNVB afdeling Twenthe. Berghuizen was de voorgaande jaren kampioen geworden in de tweede klasse, eerste klasse en hoofdklasse van de TVB. Na één seizoen in de interregionale klasse district Oost bleek de ploeg zoals gezegd nog te onervaren om het verblijf hierin vast te houden. Nu dus weer kampioen. Bij BZSV in Borne volgde een gewonnen promotiewedstrijd tegen Vesos. Berghuizen dames 1 ging opnieuw maar nu aanzienlijk beter voorbereid naar de interregionale hoofdklasse KNVB district Oost.
En weer een mooie titel, met de eerste vijf speelsters van buiten.
Anne is de honderdste
De ontwikkeling van het meisjesvoetbal verliep in die tijd stormachtig. In maart 1991 werd de zevenjarige Anne Uit het Broek tijdens een demonstratie meisjesvoetbal aan de Schapendijk door voorzitter Gerrit Eissink van de Sportraad met daarbij stadsdraaiorgel ’t Piepenrek gehuldigd als honderdste lid. Berghuizen kende toen drie dameselftallen, drie meisjeselftallen en drie meisjeszeventallen. Harry Effing werd naast Felix Nijland tweede groepsleider. Niet minder dan 22 speelsters van FC Berghuizen maakten deel uit van Twentse en nationale selecties. Shelly Amweg was aanvoerder van Jong Oranje onder 19 en Cindy Wilke en Marie-José Olde Kalter stoomden op naar de nationale selecties. Een aantal nationale speelsters reisde onder meer naar Finland voor het Nordic Tournament.
Anne Uit het Broek werd gehuldigd als het honderdste lid bij de meisjes- en damesafdeling van FC Berghuizen.
Bolwerk
In het landelijke blad van de KNVB attendeerde Ger Stolk de lezers in een twee pagina’s tellend artikel op de meiden van FC Berghuizen. Hij benoemde de succesvolle campagne ‘The Swinging Sisters of Football’ en meldde dat er in Berghuizen tussen alle andere voetbalsters ’23 apetrotse swinging sisters actief waren.’ En verder schreef Stolk: ‘Apetrots zijn ze. Dag mag ook wel. Wie nog een vereniging kent met meer dan honderd meisjesleden moet vlug de vinger opsteken. Ajax speelt het mooiste voetbal en bij Feyenoord klinkt in goede tijden het machtigste clublied op. Hier in Noordoost-Twente huist de club met het meest hechte meisjesvoetbalbolwerk in Nederland…’. Stolk kon het weten. Hij kwam immers op heel veel Nederlandse velden.
De TROS-tv en De Bal is Rond
En toen kwam in oktober 1991 het TROS-televisieprogramma De Bal is Rond voor opnamen naar Oldenzaal. Er werd een promotiefilmpje gemaakt en alle speelsters marcheerden in twee rijen langs de camera, luidkeels het lied Stoere Meiden meezingend, dat via de geluidsinstallatie over het veld daverde. Met zeven andere clubs uit het land maten de meiden uit Berghuizen in Harderwijk de krachten, hetgeen leidde tot een reeks van negen televisie-uitzendingen. Berghuizen kwam louter uit tegen jongens en sloeg een bijzonder goed figuur. Een betere reclame was nauwelijks denkbaar. Cindy Wilke, Marie-José Olde Kalter en gastspeelster van FC Berghuizen Tamara Kelderman van GFC Goor speelden mee in de afsluitende interland tegen België.
EIn een rij langs de camera van de Tros, met voorop tussen de zingende meiden van Berghuizen presentatrice Margriet Zegers.
Topseizoen
In de interregionale hoofdklasse Oost draaide FC Berghuizen dames 1 – pas later werd echt gesproken over vrouwenvoetbal – top. Het team had alle schroom van zich afgegooid en de wekelijkse krantenkoppen kwamen telkens op hetzelfde neer: Productieve bui Berghuizen en: Ruime zege Berghuizen. De laatste koppen luidden: Berghuizen dames naar landelijke hoofdklasse en: Berghuizen: kroon op gouden seizoen. Voor de hoofdmacht van de damesafdeling betekende de titel in april 1992 het vijfde kampioenschap in zes seizoenen. Van de negen dames- en meisjesteams werden er dit seizoen zeven kampioen. Dames 2 plaatste zich als allereerste tweede elftal door het behaalde kampioenschap voor de hoofdklasse van de KNVB afdeling Twenthe. Dames 1 werd uitgeroepen tot sportploeg van het jaar bij FC Berghuizen.
Sportvrouw van Oldenzaal
Shelly Amweg werd in januari 1992 tijdens de sportverkiezingen in zaal Rouwhorst uitgeroepen tot sportvrouw van Oldenzaal. Zij vertrok naar de Duitse Bundesligaclub Vfb Rheine om op een nog hoger niveau te gaan spelen. Maar de zuigende kracht van FC Berghuizen bleek: nimmer kwam er zo’n goed spelend damesteam op de mat, dat in de aanloop naar het nieuwe seizoen in een schitterende wedstrijd op de velden van de Universiteit Twente Jong Oranje met 3-1 naar huis speelde. Nadat eerder Chantal Hulsink, Cindy Wilke, Annechien Melenhorst (Quick ’20), Debby Bos en Sylvia Wild (Enschedese Boys), Tanja Effing (ZVV De Esch) en Saskia Baas (Zuid-Eschmarke) de gelederen kwamen versterken kwamen daar nog bij Haydi Wolbert en Annemarie Booyink (DOS ’19), Jeanette Poledda (Zuid-Eschmarke) en Tamara Kelderman (GFC Goor). Al die speelsters wilden met de talentvolle kern van speelsters uit de kweekvijver van Berghuizen op een hoog niveau spelen, de landelijke hoofdklasse B, in een ploeg die straalde van ambitie.
Klassenbehoud en de domper
In het seizoen 1992-1993 slaagden de voetbalvrouwen van FC Berghuizen erin zich te handhaven in de landelijke hoofdklasse. Een uitermate verdienstelijke prestatie. In december van dit seizoen diende zich een domper aan. Er ontstond bij de club een conflict over de vorm en voortzetting van het meisjes- en vrouwenvoetbal. Jammer. De teamleiding had het Nederlands kampioenschap voor ogen en wilde daar doelbewust op aan koersen. Die ambitie ging op dat moment althans niet hand in hand met wat de club kon en wilde. Nu, vele jaren later, zullen alle partijen spijt hebben van de verharding van standpunten toen. Trainer Peter Nuchelmans vertrok aan het einde van het seizoen naar Quick ’20. Felix Nijland was na FC Berghuizen, de club die altijd zijn club zou blijven, drie jaar manager en bestuurslid bij eredivisionist DVV Puck Deventer. Het siert FC Berghuizen dat het met ups and downs toch altijd overeind is gebleven in het meisjes- en vrouwenvoetbal. Op dit moment anno 2020 met een hard werkend vrouwenteam, dat dus komend seizoen uitkomt in de landelijke hoofdklasse. Meer dan 200 ‘stoere meiden van het voetbalveld’ zijn actief op het sportpark aan de Schapendijk. Meidenvoetbal is bij FC Berghuizen oké!
Kom op Berghuizen!
