Zoek
Zoek

Trouwen geeft Annie heerlijke energie

Annie Punte uit Zuid-Berghuizen is al tien jaar trouwambtenaar. Bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand (Babs), zoals het officieel heet. De vier trouwambtenaren in onze stad kregen er pas vijf collega’s bij.
De negen trouwambtenaren van de gemeente Oldenzaal, met helemaal links Annie Punte uit Berghuizen.

Roofvogel met trouwringen landde op Annie’s schouder

‘Jawoord is het mooiste moment’

Als Babs doe je er alles aan het huwelijksmoment onvergetelijk te maken. Het werk geeft Annie Punte (61) ongelooflijk veel positieve energie. ‘Twintig jaar geleden zei ik al: ‘Dit werk wil ik graag doen. En tien jaar geleden heb ik na een oproep op de gemeentelijke informatiepagina een brief geschreven. Na een proefhuwelijk ben ik aangenomen. Mijn eerste huwelijk was dat van Ellen Riteco en Maarten Piek. Een ontzettend leuk stel, waar ik nog steeds een heel mooi contact mee heb.’
 
Annie is een positivo. In de diepe tuin achter het huis van haar en echtgenoot Theo hangen onder de prachtige kapschuur drie mooie spreuken aan de wand. ‘Lach en de wereld lacht terug’, ‘Niet perfect is ook goed’ en ‘Hoi, kom binnen, leuk dat je er bent, alles goed? Wat zit je haar leuk. Ik zet net koffie. Ga zitten. Koekje erbij?’ Deze spreuken zeggen wel iets over haar levensinstelling, die vooral wordt gevoed door belangstelling in mensen.
 
Toch worstelde Annie met zichzelf, nadat ze vele jaren actief was geweest als spreker bij uitvaarten. ‘Dat is ook heel dankbaar werk. Maar ook heel moeilijk, zeker als het gaat om kinderen. Dat heb ik meerdere keren meegemaakt. Een uitvaart in een jong gezin is heftig.’ Annie was veel gevraagd. Niet alleen in onze eigen Mariaparochie, maar ook elders in de stad en voor de Dela ook wel buiten Oldenzaal. ‘Op gegeven moment sliep ik er niet meer van. Ik nam het mee naar huis. Ik weet nog goed dat ik op een dag de fiets niet meer uit de schuur kon krijgen. Ik had een burn out, dat was niet langer te ontkennen.’
 
Voorbereiding
 
Ze vertelt over de gedegen voorbereiding voor een uitvaart. Het gesprek met de mensen thuis, soms nog met de stervende die zelf een bepaalde regierol wil hebben. Of aan het bed van een kindje, dat het niet zal halen. ‘Hoewel ik het nog steeds heel dankbaar werk vind, moest ik er mee stoppen. Het was een aanslag op mijn eigen gezondheid.’
 
En toen werd ze trouwambtenaar. En het leven lachte haar weer veel meer toe. ‘Ik ben met Emmy Polman de meest ervaren Babs.’ In totaal heeft de gemeente Oldenzaal nu negen trouwambtenaren. Pas kwamen er vijf nieuwe Babsen bij, waaronder een man. Annie vertelt hoe ze ooit begonnen met vier trouwambtenaren. ‘Dat was heel druk, vooral van mei tot en met augustus, de favoriete trouwmaanden. Voor mij is een keer in de week tegenwoordig wel genoeg.’ De meeste huwelijken worden voltrokken in het stadhuis of op een buitentrouwlocatie. Erve Hulsbeek is een populair voorbeeld. ‘Een kerkelijk huwelijk? Een of twee keer per jaar, vaker gebeurt dat niet meer’, zegt Annie.
 
Inlevingsvermogen
 
Er wordt gezorgd dat alle trouwambtenaren aan bod komen. In Oldenzaal werden vorig jaar zo’n 130 huwelijken gesloten. Burgemeester Theo Schouten legt uit dat bij het werven van nieuwe Babsen vooral is gezocht naar enthousiaste kandidaten, die gemakkelijk contact leggen en beschikken over een groot inlevingsvermogen. ‘Het moeten mensen zijn die een aansprekende toespraak kunnen houden, die aansluit bij de beleving van het bruidspaar.’
Net als bij avondwaken en uitvaarten leeft Annie Punte zich ook bij huwelijken zo goed mogelijk in. ‘Alle namen kennen, proberen leuke dingen boven tafel te krijgen en ja, een belangrijke vraag is dan altijd: ‘Was het liefde op het eerste gezicht?’ Als Babs maakt ze van alles mee. ‘Een huwelijksvoltrekking waar twee enorme Franse bulldogs bij waren. Of een roofvogel, die kwam aanvliegen met de ringen en moest landen op mijn schouder. Dat was op zich nog niet zo erg, maar de beloning was een muis. En ik ben als de dood voor muizen. Ik had het niet meer. Wat ook wel is voorgekomen is dat een vader die terminaal was er in de trouwzaal in bed toch bij kon zijn. Heel mooi.’ Homo, hetero, het maakt Annie niet uit. Ze verbond er velen in de echt. Ook een man van 77 en een vrouw van 61, die op late leeftijd samen het geluk nog vonden. ‘Hij was twee keer weduwnaar, voor haar was het haar eerste huwelijk.’
 
Het is duidelijk, dit werk geeft Annie veel meer positieve energie. Maar dat geld ook voor haar vrijwilligerswerk als ziekenbezoekster voor De Zonnebloem en voor de wijkcontactgroep binnen de geloofsgemeenschap Mariakerk. Vaak zorgt ze via haar contacten dat eenzame mensen toch bezoek krijgen.
 
Cadillacs
 
Ze wil nog kwijt dat bij huwelijken soms de mooiste voertuigen worden ingezet. Cadillacs, oldtimer trekkers, zelfs bakfietsen.  Annie benadrukt dat in een huwelijksplechtigheid het jawoord nadrukkelijk te horen moet zijn. ‘Anders is het huwelijk niet geldig. Dus daar zit ik wel strak op. Maar het ‘ja’ is voor mij tegelijk het meest vreugdevolle en mooiste moment.’ Wat ze ook mooi vind is dat een enkel echtpaar het woord neemt en de partners iets moois tot elkaar zeggen. ‘Dat komt niet heel vaak voor, maar bijvoorbeeld wel als ze iets hebben meegemaakt. Het is toch speciaal.’
 
Tegenwoordig komt het regelmatig voor dat stelletjes trouwen, die al drie, vier kinderen hebben. Annie zorgt dan voor een mooie kinderakte. ‘Daar mogen de kinderen hun handtekening op zetten. Dat vinden ze prachtig’.
De vijf nieuwe Babsen in Oldenzaal zijn gekozen uit liefst 50 kandidaten. Enkelen klopten al aan bij Annie om een beroep te doen op haar ervaring.

Tekst: Felix Nijland. Foto: Gemeente Oldenzaal.