Search
Search

Wildkamperen, de jeugd geniet

Het is van alle tijden, maar inmiddels ook een serieuze traditie in Twente; wildkamperen. Bij de start van de zomervakantie met een groep vrienden op een weiland in de buurt. Zo ook nabij onze wijk. Net buiten de stadsgrenzen aan de Postweg staan twee groepen jongeren van rond de vijftien jaar. Tussen de buien en ’t chillen door vertellen ze graag wat ze doen.

De ene dag patat en dan pasta, pizza of pannenkoek

Vermaak in de wei of aan de bosrand

Achter het huis van de familie Pollemans, ter hoogte van Boerskotten, staan de meiden van ‘Keetanibba’. ‘Geen idee hoe we ooit aan die groepsnaam zijn gekomen, maar iedereen weet wie er mee bedoeld wordt’. Aafke, Pien, Jip, Lynn, Tess, Sjors en Lieke komen van de Graven Es en uit Ootmarsum en kennen elkaar als leerlingen van het Twents Carmel College locatie Potskampstraat. Ze hebben net zo lang rondgefietst tot ze een familie bereid gevonden hadden hen onder te brengen. ‘Dat viel niet mee,´ aldus een van de meisjes. ‘Lang niet iedereen zit te wachten op reuring op het erf. We zijn hartstikke blij dat deze mensen hun wei beschikbaar hebben gesteld. We worden geholpen met ons aggregaat en onze mobieltjes mogen bij hen thuis aan de lader.’ Verder zijn de meiden zelfvoorzienend. Dat wil zeggen dat ze een dixie en een goed gevulde koelkast hebben. ‘Meer hebben we hier niet nodig.’
Het programma is simpel. Overdag is het relaxen in en om de tent. Soms fietst iemand even naar huis om te douchen of wordt er iets afgehaald bij de Mc Donalds. ’s Avonds is het feest. ‘Ja, ook met alcohol. Elke avond als onze ouders per toerbeurt eten komen brengen, nemen ze drie flessen Hugo voor ons mee. Daarmee wordt de avondmaaltijd, consequent bestaande uit één van de 4 p’s (patat, pasta, pizza of pannenkoek) weggespoeld. Daarna zoeken de verschillende groepen kampeerders elkaar op voor geouwehoer en gezelligheid. Dat gaat gelukkig zonder problemen of overlast voor omwonenden. ‘De eerste nacht hebben we maar twee uur slaap gehad!’ roept een van de meiden. Wanneer het aggregaat loeit, is het namelijk moeilijk elkaar te verstaan. Na de doorwaakte nachten zijn sommigen van hen inmiddels hees van het lachen. 
De extra partytent voor de vrolijk versierde legertent is eerder deze week weggewaaid. ‘In een hagelbui is een aantal stokken geknapt, waarna de hele tent de lucht in ging.’ Niemand neemt de moeite om ‘m opnieuw op te zetten. Zonder lukt immers ook prima. Als het regent verkassen de meiden tijdelijk naar hun luchtbedden, waar het met de feestverlichting aan ook prima vertoeven is. 
Iets verder, aan de andere kant van de Oldenzaalsestraat richting Lonneker, staat een aantal andere tenten bij elkaar. Daarin verblijven negen vrienden uit Oldenzaal, Rossum en Weerselo, eveneens leerlingen van het Carmel, maar dan van de locatie De Thij. De jongens Rutger, Thijn, Julian 2x, Siep, Stan, Liam, Ruben en Tim kamperen in de wei tegenover het huis van ‘oma Ans’ Kroeze. . 
Hun programma is in grote lijnen identiek aan dat van de meisjes, maar hier wordt ook gevoetbald en gekaart. Eten doen ze met hulp van het grote tostiapparaat en de airfryer. ‘Daar gaat elke dag van alles in.’ De jongens houden het er al bijna een week op vol. Voor de variatie fietsen ze door de drive of laten ze een pizzaatje aanrukken. De stemming is al die tijd uitstekend geweest. ‘Het slaapgebrek halen we ’s ochtends wel weer in, maar we zijn ook een keer vroeg naar bed gegaan; al om 01.00 uur!’ . 
Na de lockdown zijn alle jongeren blij en opgelucht dat het weer mogelijk is om bij elkaar te zijn. Vrijheid, blijheid; even uit huis, zonder school of zorgen lekker weg met leeftijdsgenoten. ‘Na die stomme Corona is dit het mooiste wat je samen kunt doen.’ Gelijk hebben ze.

Tekst en foto´s: Charon Olde Riekerink