Zoek
Zoek

Daphne Pünt, topvrouw

Als Pietencoördinator in de St. Nicolaascommissie van FC Berghuizen kijkt Daphne Pünt uit naar de intocht van de Goedheiligman op 17 november. In de rubriek Op het bankje krijgen we een mooi beeld van deze vrijwilligster pur sang. Daphne (26) is tevens actief bij carnavalsverenging De Spanvöggel, scoutinggroep Peerke Donders, in het Breedwijsoverleg en als beginnend trompettist in het vrouwenorkest Onvermeidelijk.
Daphne Pünt bij het bankje van Stakenboer. ‘Mijn levensmotto ‘Carpe Diem’ heb ik op mijn onderarm laten tatoeëren.’

Hulppiet Daphne geniet als kind toch een handje geeft

Rechterhand van de Goede Sint

Pünt met twee puntjes op de i of Punt?
 
Daphne Pünt: ‘Met twee puntjes. Dat komt omdat mijn overgrootvader van Duitse komaf was.  Die twee puntjes zijn hier een beetje vervaagd, maar op alle officiële documenten staan ze nog. Ik gebruik zelf zowel Pünt als Punt, dat is een beetje afhankelijk waar ik mijn naam moet opgeven of invullen. Heel erg hechten aan die twee puntjes doe ik niet. Maar Pünt is en blijft mijn officiële familienaam.’
 
De traditionele Piet of een veegpiet?
 
‘Traditioneel, honderd procent. Het is al jaren zo en daar moet je niet aan tornen. Wel hebben we Piet ook bij FC Berghuizen al heel wat vriendelijker gemaakt. Onze hulppieten dragen geen grote oorbellen meer en nemen geen roe meer mee als ze op pad gaan. De rode lippen handhaven we, maar we hebben wel besloten van zwart naar wat meer bruin te gaan. Nadeel van veegpieten is dat veel vrijwilligers die nu Sinterklaas helpen als hulppiet, dan dan niet meer zouden kunnen doen. We werken met heel veel vrijwilligers in de commissie, waaronder nogal wat bekende mensen uit de wijk en uit de stad. Die zouden als veegpiet meteen herkend worden. Ik zit nu twee jaar in de commissie, een hele mooie ploeg mensen en ik ben al veertien jaar Zwarte Piet. Voor mij is Sinterklaas één groot feest.  Je maakt de kinderen blij en het allermooiste is dat je als Piet de iets bangere kinderen voor je kunt winnen, zodat ze je een handje geven.’
 
De mensen die vanwege de Zwarte Pieten discussie het verkeer op de snelweg in Friesland stil legden moeten…
 
‘Er moet wel iets aan gedaan worden. Ze hebben namelijk voor een erg gevaarlijke situatie gezorgd. Aan de andere kant kan ik zeker begrip voor ze opbrengen. Kom niet aan onze traditie, vinden zij. Uiteindelijk gaat het om de manier waarop ze met het blokkeren van de snelweg zelf in actie zijn gekomen. Ik ben blij dat ze met een taakstraf, zoals het OM die vandaag eiste, niet te zwaar bestraft worden.’
 
Ik ben ooit bij de scouting gegaan omdat…
 
‘We er vaak langs kwamen. Dan zag ik als achtjarige kinderen spelen bij de boerderij en de activiteiten spraken me aan. Het buiten zijn vooral. Als kind was ik eigenlijk altijd buiten en zo niet, dan stuurde mijn moeder ons wel naar buiten. Heerlijk spelen en avonturen beleven in het bos op ’t Hoge Venterinck vlakbij ons huis. In de scouting vond ik dat terug.’
 
Bij de scouting heb ik enorm veel geleerd.
 
‘Zeker. Je leert er respect op te brengen voor anderen en er is aandacht voor discipline. Je leert koken en knopen. Een tent opzetten, hoe red je jezelf in  een bos? Maar je leert vooral samenspelen en samenwerken, enorm belangrijke dingen.’
 
Publieke omroep of commerciële zenders?
 
‘Publieke omroep. Ik word namelijk gek van die al die reclame bij de commerciëlen. Als de reclame begint, ben ik sowieso weg. Overigens kijk ik relatief weinig televisie.’
 
Mijn favoriete tv-programma is…
 
‘Jinek. In de zomer dan. Met haar heb ik veel meer dan met Pauw. Voor Jeroen Pauw ga ik niet echt zitten. Eva Jinek is een hele goede, scherpe en betrokken interviewster en dat een vrouw zich zo sterk manifesteert in de televisiewereld, vind ik ontzettend goed.’
 
Vrienden zijn…
 
‘Heel belangrijk. Je hoeft er niet heel veel te hebben. Maar goede vrienden zijn zoals gezegd belangrijk, vooral om de minder leuke dingen in het leven mee te kunnen delen.’
 
Mijn kapper is…
 
‘Haha, ik heb net gewisseld. Ik ging altijd naar Mart in De Kapperij, die precies wist hoe het moest met kleur en zo. Ik heb namelijk nogal blond haar. Maar Mart is op wereldreis gegaan. Nu ga ik naar Marjolein. Nee, die zit niet in De Kapperij.’
 
Wijntje of biertje?
 
‘Een biertje. Lekker! Vooral een speciaalbiertje. Bier proeven is leuk. We gaan met vrienden wel eens naar café De Engel en laten ons dan graag verrassen.’
 
Trots op…
 
‘Heel veel. Maar vooral op dat we hier in Zuid-Berghuizen bij de voetbalclub al bijna zestig jaar een fantastisch grote organisatie hebben staan van hulpsinterklazen en hulppieten: de St. Nicolaascommissie, waar ik dus officieel coördinator Pieten mag zijn.’
 
Mijn grootste wens is…
 
‘Jezus… Moet ik over nadenken… Maar eigenlijk heel basic, gezond en gelukkig oud worden. En nog heel veel jaren verder leven zoals ik nu doe. Wel hier in Berghuizen, absoluut, niet ergens anders. We horen wel bij Oldenzaal, maar ook weer niet echt. Eigenlijk zijn  wij een dorpje binnen Oldenzaal en dat maakt het hier in onze wijk juist zo mooi.’
 
Ik zou gek worden zonder mobieltje.
 
‘Ja, dat kun je wel stellen. Je hebt via je mobieltje heel veel contacten. Bijna alles verloopt tegenwoordig via sociale media en whatsapp. Ik weet nog net dat het ook zonder mobieltje kon, maar tegenwoordig heeft iedereen er een. Als we bij de scouting de kinderen moeten informeren, sturen we een appje. We hebben daarvoor gewoon een groepsapp.’
 
Grote zorgen maak ik me over…
 
‘Eigenlijk niet over zoveel. Mensen moeten zich niet teveel zorgen maken, dat is niet goed voor je.’
Daphne Pünt is coördinator voor de hulppieten van FC Berghuizen en dat zijn er nogal wat! Vanaf de intocht van de Sint op zaterdag 17 november komt het pietenleger uit Berghuizen weer in actie.
Vrolijk word ik van…
 
‘Tegenwoordig vooral van een goed stuk muziek. Blaasmuziek is wel favoriet, sinds ik trompet speel in het vrouwenorkest Onvermeidelijk. In feite heb ik een heel brede muzieksmaak, wel het liefst met goede teksten. Met hardcore heb ik niets en met rap ook al niet.’
 
Jan Smit of André Hazes jr.?
 
‘Jan Smit! André Hazes jr. lift een beetje mee op de carrière van zijn vader. Ik vind het ook een beetje een arrogant ventje. Met – toen nog – Jantje Smit ben ik opgegroeid.’
 
Laatst gelezen boek?
 
‘Dagboek van een getuige van Astrid Holleeder. Ik heb het samen met mijn moeder gekocht. We hadden allebei interesse in wat in die familie allemaal is gebeurd. Wat me vooral is bijgebleven is hoe de beide zussen op dit moment moeten leven. Bizar!’
 
Ga je wel of niet naar de bioscoop?
 
‘Af en toe. Ik ben niet zo’n filmfanaat. En ik heb te weinig geduld om zo heel lang te zitten en te kijken. Zo nu en dan ga ik met vrienden mee.’
 
Politieke voorkeur?
 
‘SP en lokaal de WG. Een logisch gevolg van mijn opvoeding. Van mijn ouders heb ik altijd de sociale kant meegekregen. Van belang vind ik dat lokale partijen niet afhankelijk zijn van het Haagse gedachtegoed. Dat is op de plaatselijke schaal belangrijk en in dit geval goed voor Oldenzaal.’
 
Lijfspreuk?
 
‘Carpe Diem.’ Pluk de dag, daar komt het toch vooral op aan in het leven. Mijn vader is ziek, hij ziet erg slecht en leeft eigenlijk bij de dag. Dan weet je hoe belangrijk het is van het leven en de goede momenten te genieten.’
 
Carnaval moeten ze alleen vieren in Rio.
 
‘Nee, echt niet. Dat is onmogelijk in een stad als Oldenzaal. Als kind was ik al gek op de optocht, later hebben we altijd carnaval gevierd bij Kothman. Hele mooie feesten. Ik ben lid geworden van De Spanvöggel in 2010, toen mijn buurman René Mulder markies was. Ik ben actief in de wagenbouw en zat in de loopgroepcommissie. Sinds vorig jaar doe ik de jeugdcommissie, dat wil zeggen de hele begeleiding van de jeugdmarkies en page en de jeugdraad van elf. Nu Kothman dicht is, zijn we bij Olde Weghuis. Dat was al onze buitenresidentie. Het mooie van carnaval? Dat je als vriend en vijand in het carnavalsweekend naast elkaar staat en het eigenlijk al die tijd gezellig met elkaar hebt.’
 
Verdrietigste moment in mijn leven…
 
‘Zou ik niet weten… Nee.’
 
Mooiste moment in mijn leven…
 
‘Dat zijn er heel veel. Maar als ik moet kiezen is dat toch het moment dat ik mijn diploma kreeg als  verpleegkundige, met als specialisatie de geestelijke gezondheidszorg. Ik werk in de LosserHof met mensen met een niet aangeboren hersenafwijking en psychische stoornissen. Het verzorgen van mensen en helpen, dat was altijd al mijn roeping en passie. Soms is het zwaar en pittig werk, maar wat je er aan dankbaarheid en mooie dingen voor terugkrijgt, is geweldig.’ 

Tekst en foto: Felix Nijland